در خیابان مولوی و دروازه غار جرات دارید شب از خانه خارج شوید!

مولوی از محله‌های قدیمی تهران است، که حالا جای معتادان و مواد فروشانی است که در سوراخ سمبه‌هایش لانه دارند و هیچ کس حتی مأموران پلیس هم جرأت نزدیکی به آن‌ها را ندارند! اینجا از شیر مرغ تا جان آدمیزاد پیدا می‌شود‌.

دروازه غار؛ دروازه ندارد، غار هم ندارد، ولی تا دلت بخواهد معتاد دارد. آنقدر که نتوانی در خیابان، پارک و کوچه پس کوچه‌هایش به راحتی راه بروی. دروازه غار کودک کار هم زیاد دارد. از هر سن و هر قوم و ملیتی. سر هر چهار راهی‌ می‌چسبند به شیشه ماشین و ول کن نیستند؛ گل فروش، فال فروش، اسفندی و ... داخل زمین فوتبال ورزشگاهش به جای چمن سرنگ تزریق شده سبز می‌شود. اراذل و اوباش و زورگیر‌ها حاکم اند. جرأت می‌خواهد پس از تاریکی هوا از خانه بیرون بیایی. توی دروازه غار خلاف کار‌ها راحت رفت و آمد می‌کنند. معتاد‌ها توی پارک‌هایش کنار بچه‌ها مواد می‌کشند. از کودکان محل برای رد و بدل کردن مواد کمک می‌گیرند. اینجا کودک بدون شناسنامه هم دارد. تازه بعضی‌ها مادر‌هایشان هم شناسنامه ندارند.

دروازه غار وسعتی دارد به اندازه همه بدبختی‌های تهران. انگار هر آدم ناجوری که از هر جا طرد شده، سر از اینجا درآورده.