کنگره دموکراسی خواهان سبز ایران-IRanian Green Democratic Congress
اين همايش در يكي از تالارهاي مجلس شوراي ملي فرانسه برگزار شد. خانم نيكول املين وكيل مجلس (وزير سابق) و مانوئل والس شهردار اوري در همايش حضور داشتند. رضا پيرزاده رئيس دفتر و مشاور ارشد شاهزاده رضا پهلوي پيگير اصلي برگزاري اين همايش بود و در كنار او آقایان علی پیشرو ، اميررضا بختياري، محمد مصطفايي و كاوه شيرزاد و جمعی دیگر از فعالان سیاسی حضور داشتند.
خانم نیکول آملین نماینده مجلس و سفیر حقوق بشر فرانسه نیز در ادامه با اشاره به وضعیت حقوق بشر در منطقه خاورمیانه، به ویژه ایران، خواستار احترام گذاردن حکومت ها با حقوق شهروندی شد.
نماینده حزب سوسیالیست مجلس فرانسه و کاندیدای ریاست جمهوری آقای مانوئل والس نیز با اطهار اینکه فرانسه همواره به حرکت هایی که درجهت رشد و بسط دموکراسی باشد یاری خواهد رساند، اضافه کرد ما امیدواریم روزی را شاهد باشیم که در ایران دموکراسی واقعی حاکم شده باشد
اساسنامه ی نهایی بعد از ساعت ها بحث و گفت و گوی دوستانه و بدور از هر گونه تنش به تصویب رسید، و نهایتا با رای گیری اعضای شورای مرکزی و کارگروههای
1- کارگروه رسانه و ارتباطات-2 کارگروه اجرایی3- کارگروه حقوق بشر4- کارگروه مالی5- کارگروه تحلیل وارزیابی
6 - کارگروه تشکیلات مشخص شدند.
همچنین اعضای علی البدل کارگروهها انتخاب شدند تا بر مبنای اساسنامه و برنامه هایی که در آن پیش بینی شده عمل کنند.
در ادامه این مراسم تعدادی از خبرنگاران و نمایندگان مطبوعات حاضر در مراسم سوالاتی در مورد اعضای تشکیل دهنده کنگره دموکراسی خواهان سبز ایران، اهداف آن و همینطور راهکارهای عملی برای دستیابی به اهداف پرداختند اهداف اصلی این کنگره شامل :
برگزاری انتخابات آزاد و منصفانه بر اساس ماده ٢١ بیانیه ی جهانی حقوق بشر، مطابق با اعلامیه ۱٥٤ نشست شورای پارلمان جهانی، مصوب ۲٦ مارس ۱۹۹٤، برای گذار به دموکراسی در ایران تحت نظر نهادهای جهانی بی طرف ازجمله سازمان ملل متحد، در فضایی آزاد و قابل ارتباط برای آحّاد ملت، هدف اصلی و محوری این کنگره است.
کنگره با پشتیبانی از تکثر گرایی جنبش سبز، با تکیه بر سه اصل و معیار که عبارتند از:
١- بیانیه جهانی حقوق بشر ( مصوبه ۱۰ دسامبر ۱۹٤۸)،
٢ - تمامیت ارضی ایران،
۳- دموکراسی سکولار ( جدایی دین از دولت )
پایه گذاری شده است.
١- بیانیه جهانی حقوق بشر ( مصوبه ۱۰ دسامبر ۱۹٤۸)،
٢ - تمامیت ارضی ایران،
۳- دموکراسی سکولار ( جدایی دین از دولت )
پایه گذاری شده است.
به این ترتیب تشکلی پا به عرصه سیاسی ایران گذاشت که تا به امروز علاوه بر آنکه جای آن خالی می نمود، بلکه دستیابی به آن نیز در زمرهی محالات نیروهای اپوزیسیون قرار گرفته بود.
تا آنجا که از نزدیک آقای داریوش مجلسی را می شناسیم. ایشان همواره تلاش داشته اند تا از فرصت های پدیدار شده در عرصه سیاسی و اجتماعی در داخل و بویژه در خارج از کشور برای خود منافعه ای را آماده سازد. ایشان از موسسان بسیاری از حرکت های بودند که به همان سادگی و بدون مطالعه تشکیل می شدند و به همان سهولت نیز در محاق محو می شدند. اما تنها حاصلی که از این همه برای ایشان بجای مانده است. تنها استهزا همکان بدرقه راه ایشان بوده است. می پرسید چرا؟ پاسخ آسان است. همانطوریکه که ایشان را می شناسیم. ایشان از بنیان گزاران کنفرانس ملی. جبهه ملی و مصدقی بوده. پس از آنکه نو کنسرواتوها در آمریکا تمامی مناسب قدرت را در دست گرفته و تلاش داشتند تا نظام سلطنتی را در ایران برسر کار بیاورند. بی درنگ ایشان رنگ عوض کرده و جبهه ملی را ترک کردند. اما این ترک کردن نیز به این سادگی نبوده است. ایشان در آستانه ترک جبهه ملی در اروپا این سازمان را تبدیل به ویرانه ای کرد و آنگاه خود با بکار گرفتن واژگانی ژست. بند ناف خود از جبهه ملی برید و با توشه ای که از این افترا و تهمتی که نسبت به جبهه ملی ایران فراهم ساخته بود. راه ورود به خلوت خانه سلطنت طلبان و همنشنی با شاهزاده رضا پهلوی را فراهم آورد. اما خلاصه سخن اکنون که جنبش سبز در آستانه رشد است. ایشان تلاش دارند تا از این حرکت برای خود منافعه ای را تهیه کنند. شما در بررسی فعالیت های سیاسی آقای داریوش مجلسی چیزی جز فرصت طلبی نخواهید یافت. بخاطر همین فرصت طلبی ها است که هیچگاه هیچ یک از سازمان های که ایشان در آن وارد شدند به ایشان هیچ اعمتادی نداشتند. چرا اینکه ایشان هیچ اعتقادی به این احزاب و یا سازمان ها نداشتند. برای ایشان منافع ترجیح بند تمامی فعالیت شان بوده است. همانطور که بیوگرافی آقای داریوش مجلسی نشان داده است. در جنبش جدیدی نیز ایشان اجاره نشین دایمی نخواهند بود. در صورتیکه که حرکت دیگری پدیدار شود هر آیینه پیداست که ایشان به همان سهولتی که چارت های سازمانی خود را با قصیده سرایی تقبیح آمیزی ترک کرده است. آنرا را نیز ترک خواهد کرد.
پاسخحذف