ژنو – جامعۀ جهانی بهائی محروم كردن یکی از هفت رهبر زندانى بهائی ایران از شركت در مراسم تدفین همسرش را «بسيار ظالمانه» خواند.
خانم اشرف خانجانی، ۸۱ ساله که بیش از ۵۰ سال پیش با آقای جمال الدین خانجانی ازدواج کرد، صبح دیروز، پس از چندین ماه بیماری و ناخوشی، در خانه شان در تهران درگذشت.
آقای خانجانی، ۷۷ ساله، همراه شش بهائی دیگر که اعضاى گروه موقتی بودند که در سطح ملّی به نیازهای اوليۀ جامعۀ بهائی ایران رسیدگی می کرد، در حال گذراندن دوران ده سالۀ محکومیت خود در زندان معروف گوهردشت است.دیان علائی، نمایندۀ جامعۀ جهانی بهائی در سازمان ملل در ژنو، گفت: «این برخورد بسيار ظالمانه است.»
خانم علائی گفت: «اين كه به مردی بی گناه که هنگام درگذشت همسر فداکارش از فرصت بودن در كنار او محروم بوده حتى اجازه ندهند در مراسم خاکسپاری او شرکت کند، عمق بی عاطفگی را که مقامات ایرانی در آن فرو رفته اند، نشان می دهد.»او افزود: «هیچ نشانى از رأفت و عدالت اسلامی در اين رفتارها دیده نمی شود.»بر اساس قرائن در مراسم خاکسپاری خانم خانجانی که صبح امروز در تهران برگزار شد، بین ۸۰۰۰ تا ۱۰۰۰۰ سوگوار از همۀ اقشار جامعه شرکت داشتند.
گزارش شده که مأموران وزارت اطلاعات نیز در محل حضور داشتند و از رویدادها فیلم برداری می کردند.خانم خانجانی زندگی خود را وقف پرورش چهار فرزند خود و مراقبت از کودکانی که والدین شان توانایی تأمین خوراک و پوشاک برای شان نداشتند، کرده بود.خانم علائی گفت: «او در هر زمان تا تعداد ۴۰ یا ۵۰ کودک را بدون در نظر گرفتن پیشینۀ دینی شان سرپرستی می کرد. این چنین انسانی بود، مهربان و بخشنده. چراغ امیدی بود که هنگام مواجهه با آزار دینی شدید، خود را وقف حفظ اتحاد خانواده اش کرده بود.»پیش از انقلاب سال ۱۳۵۷ ایران، آقای خانجانی کارخانه دار موفقی بود.
کارخانۀ آجرسازی او – اولین تأسیسات اتوماتیک از این دست در ایران – پیش از آن که آقای خانجانی به خاطر آزاری که به عنوان یک بهائی با آن مواجه بود، مجبور به تعطیل و ترک آن شود، چند صد نفر را در استخدام داشت. کارخانه بعداً توسط دولت مصادره شد.
در اوایل دهۀ ۶۰ (دهۀ ۱۹۸۰)، آقای خانجانی به عنوان یکی از اعضای محفل روحانی ملّی بهائیان ایران، که اندكى بعد ممنوع و منحل شد، خدمت می کرد. در سال ۱۳۶۲ (۱۹۸۴)، چهار نفر از ۹ عضو این گروه اعدام شدند.آقای خانجانی بعداً توانست مزرعۀ مکانیزه ای تأسیس کند اما مسئولان ادارۀ آن را نيز برایش دشوار کردند.
محدودیت ها به فرزندان و خویشان وی گسترش یافت و به جلوگیری از دادن وام، تعطیل تأسیسات آنها، محدود کردن معاملات تجاری و ممانعت از سفر آنها به خارج از ایران انجامید. آقای خانجانی قبل از آخرین بازداشتش در اردیبهشت ۱۳۸۷ (مه ۲۰۰۸) حداقل سه بار دستگیر و زندانی شده بود.خانم علائی گفت: «زندگی در سه سال گذشته، از زمان آخرین دستگیری او، برای همسر و خانواده اش دشواری خاصی داشته است.»«پس از انتقال آقای خانجانی به زندان گوهردشت در مرداد گذشته، طی کردن حدود ۱۰۰ کیلومتر مسافت رفت و بازگشت هر دو هفته یک بار، فشار مضاعفى بر دوش خانواده بود که باید تحمل می کردند.»
برای افزودن به مشقّت های آقا و خانم خانجانی، بستگان نزدیک آنها به طور خاص هدف حملۀ حکومت ایران قرار داشته اند و چندین نفر از آنها دستگیری و زندان را تجربه کرده اند.خانم علائی گفت: «حداقل امروز، در این زمان بسيار سخت، آقای خانجانی و خانواده اش مى توانند از همدلى و دعای مردم خیرخواه و نهادها و حكومت ها از سراسر دنیا تسلائى بيابند.»
خانم اشرف خانجانی، ۸۱ ساله که بیش از ۵۰ سال پیش با آقای جمال الدین خانجانی ازدواج کرد، صبح دیروز، پس از چندین ماه بیماری و ناخوشی، در خانه شان در تهران درگذشت.
آقای خانجانی، ۷۷ ساله، همراه شش بهائی دیگر که اعضاى گروه موقتی بودند که در سطح ملّی به نیازهای اوليۀ جامعۀ بهائی ایران رسیدگی می کرد، در حال گذراندن دوران ده سالۀ محکومیت خود در زندان معروف گوهردشت است.دیان علائی، نمایندۀ جامعۀ جهانی بهائی در سازمان ملل در ژنو، گفت: «این برخورد بسيار ظالمانه است.»
خانم علائی گفت: «اين كه به مردی بی گناه که هنگام درگذشت همسر فداکارش از فرصت بودن در كنار او محروم بوده حتى اجازه ندهند در مراسم خاکسپاری او شرکت کند، عمق بی عاطفگی را که مقامات ایرانی در آن فرو رفته اند، نشان می دهد.»او افزود: «هیچ نشانى از رأفت و عدالت اسلامی در اين رفتارها دیده نمی شود.»بر اساس قرائن در مراسم خاکسپاری خانم خانجانی که صبح امروز در تهران برگزار شد، بین ۸۰۰۰ تا ۱۰۰۰۰ سوگوار از همۀ اقشار جامعه شرکت داشتند.
گزارش شده که مأموران وزارت اطلاعات نیز در محل حضور داشتند و از رویدادها فیلم برداری می کردند.خانم خانجانی زندگی خود را وقف پرورش چهار فرزند خود و مراقبت از کودکانی که والدین شان توانایی تأمین خوراک و پوشاک برای شان نداشتند، کرده بود.خانم علائی گفت: «او در هر زمان تا تعداد ۴۰ یا ۵۰ کودک را بدون در نظر گرفتن پیشینۀ دینی شان سرپرستی می کرد. این چنین انسانی بود، مهربان و بخشنده. چراغ امیدی بود که هنگام مواجهه با آزار دینی شدید، خود را وقف حفظ اتحاد خانواده اش کرده بود.»پیش از انقلاب سال ۱۳۵۷ ایران، آقای خانجانی کارخانه دار موفقی بود.
کارخانۀ آجرسازی او – اولین تأسیسات اتوماتیک از این دست در ایران – پیش از آن که آقای خانجانی به خاطر آزاری که به عنوان یک بهائی با آن مواجه بود، مجبور به تعطیل و ترک آن شود، چند صد نفر را در استخدام داشت. کارخانه بعداً توسط دولت مصادره شد.
در اوایل دهۀ ۶۰ (دهۀ ۱۹۸۰)، آقای خانجانی به عنوان یکی از اعضای محفل روحانی ملّی بهائیان ایران، که اندكى بعد ممنوع و منحل شد، خدمت می کرد. در سال ۱۳۶۲ (۱۹۸۴)، چهار نفر از ۹ عضو این گروه اعدام شدند.آقای خانجانی بعداً توانست مزرعۀ مکانیزه ای تأسیس کند اما مسئولان ادارۀ آن را نيز برایش دشوار کردند.
محدودیت ها به فرزندان و خویشان وی گسترش یافت و به جلوگیری از دادن وام، تعطیل تأسیسات آنها، محدود کردن معاملات تجاری و ممانعت از سفر آنها به خارج از ایران انجامید. آقای خانجانی قبل از آخرین بازداشتش در اردیبهشت ۱۳۸۷ (مه ۲۰۰۸) حداقل سه بار دستگیر و زندانی شده بود.خانم علائی گفت: «زندگی در سه سال گذشته، از زمان آخرین دستگیری او، برای همسر و خانواده اش دشواری خاصی داشته است.»«پس از انتقال آقای خانجانی به زندان گوهردشت در مرداد گذشته، طی کردن حدود ۱۰۰ کیلومتر مسافت رفت و بازگشت هر دو هفته یک بار، فشار مضاعفى بر دوش خانواده بود که باید تحمل می کردند.»
برای افزودن به مشقّت های آقا و خانم خانجانی، بستگان نزدیک آنها به طور خاص هدف حملۀ حکومت ایران قرار داشته اند و چندین نفر از آنها دستگیری و زندان را تجربه کرده اند.خانم علائی گفت: «حداقل امروز، در این زمان بسيار سخت، آقای خانجانی و خانواده اش مى توانند از همدلى و دعای مردم خیرخواه و نهادها و حكومت ها از سراسر دنیا تسلائى بيابند.»
سرکار خانم علایی
پاسخحذفعلیرغم تمام مخالفتی که با حکومت امروزی موجود در کشورمان دارم و تمام اعتقادی که به اصل آزادی عقاید دارم ولی متاسفانه شما را هم زیاد صادق نمیدانم . در همین زمان حاضر کم نیستند هموطنانی که مسلمان هم هستند و مشکلاتی بسیار بیشتر از ممانعت از شرکت در مراسم خاکسپاری همسر را هم بنا به دلایل بسیار واهی عقیدتی متحمل شده اند ولی پون مانند شما تشکیلات اداری منسجم و حمایت های خارجی را ندارند نمیتوانند مصائبشان را مانند شما رسانه ای کنند. و از طرف دیگر انصاف بدهید واقعا آیا همین که میگوئید بین هشت تا ده هزار نفر در یک مراسم تشیع جنازه جمع شده اند آیا برای مسلمانها آزاد و ساده است که حال به این تعداد بهایی اجازه تجمع داده شده است؟
خدا وکیلی با خودتان صادق باشید.
باز هم تاکید میکنم که این مطلب را به هیچ وجه در تائید عملکرد حکومت امروزی ایران نمینویسم که اگر من را از نزدیک میشناختید متوجه میشدید که سابقه مبارزاتی بیشتر از متوسط مردم دارم.
علیرغم اینکه میدانم این را منتشر نخواهید کرد برای خودتان نوشتم که بدانید که ما که امروز درگیر مبارزه با حکومت فعلی هستیم با شما که معتد به عدم مبارزه هستید تفاوت داریم و در ضمن فرصت طلبی های شما را هم به خوبی میبینیم.
موفق و سلامت باشید
اگر به ایمیل من نیاز داشتید پیغام بگذارید حتما تقدیم خواهد شد.